De Bijbel en muziekinstrumenten

6. Een grote verandering.

Het eerste verbond had een middelaar en dat was Mozes, het tweede verbond heeft een Middelaar en dat is Jezus Christus. (Mattheus 28: 18- 20; Johannes 1: 17)

Als we na gaan denken over aanbidding in het nieuwe Testament, dan is het van uiterst belang dat we begrijpen dat het oude verbond van Mozes niet meer geldend is. Niets van deze wet en dit verbond is meer geldig onder het nieuwe verbond.

En dit wordt het thema van dit artikel. De wet van Mozes, en daarmee de tempel en haar dienst, zijn tot een compleet einde gekomen met de komst, de dood en de opstanding van Christus.

Dit is een zeer belangrijk gegeven!
De wet van Mozes, de tempel en haar dienst waren gegeven aan de Israelieten alleen.
(Psalm 147: 19, 20)

Het is van uiterst belang dat gelovigen begrijpen dat het eerste verbond, met Mozes gemaakt op de berg Sinai, tot een einde is gekomen. Volledig!

Niets uit het eerste verbond kan zomaar meegenomen worden in het tweede verbond.
Dit is een zeer belangrijk gegeven dat vaak wordt vergeten!
Ook in relatie tot muziek en instrumenten!

Dit is een principe wat vaak niet voldoende wordt gezien en erkend in onze wereld van kerken en geloof. Hier wordt soms te licht mee omgegaan.
Er worden soms dingen meegenomen, zoals ook het geven van tienden, uit het eerste verbond naar het tweede verbond. En dit klopt niet. Ga je mee?

Een belangrijke profetie uit Jeremia.

Jeremia 31:
31 Zie, de dagen komen, luidt het woord des Heren, dat Ik met het huis van Israel en het huis van Juda een nieuw verbond sluiten zal.
32 Niet zoals het verbond, dat Ik met hun vaderen gesloten heb ten dage dat Ik hen bij de hand nam, om hen uit het land Egypte te leiden: mijn verbond, dat zij verbroken hebben, hoewel Ik heer over hen ben, luidt het woord des Heren.
33 Maar dit is het verbond, dat Ik met het huis van Israel sluiten zal na deze dagen, luidt het woord des Heren: Ik zal mijn wet in hun binnenste leggen en die in hun hart schrijven, Ik zal hun tot een God zijn en zij zullen Mij tot een volk zijn.
34 Dan zullen zij niet meer een ieder zijn naaste en een ieder zijn broeder leren: Kent de Here: want zij allen zullen Mij kennen, van de kleinste tot de grootste onder hen, luidt het woord des Heren, want Ik zal hun ongerechtigheid vergeven en hun zonde niet meer gedenken.

(Deze profetie word ook aangehaald in het boek van Hebreeen, waar we zien hoe deze profetie zijn vervulling en gestalte heeft gekregen in Jezus Christus. Hebr. 8: 8- 13)

Zie, de dagen komen, luidt het woord des Heren, dat Ik met het huis van Israel en het huis van Juda een nieuw verbond sluiten zal.

Vanuit deze woorden zien we dat God, temidden van een volk dat totaal van God afgedwaald was, temidden van profetieen die hun herstel na de ballingschap beschreven, ook een zeer belangrijke belofte gaf aangaande “een nieuw verbond”.

Met wie zou dit “nieuwe verbond” gemaakt worden? Met “het huis van Israel” en met “het huis van Juda”. Waarom het huis van Juda en het huis van Israel?
Dit omdat we spreken, ten tijde van deze profetie, over een verdeeld koninkrijk.

Dit verdeelde koninkrijk, het huis van Israel 10 stammen, het huis van Juda 2 stammen, kwam tot stand in de tijd dat de zonen van Salomo vochten over het koningschap.
(1 Kon. 12)

Niet zoals het verbond, dat Ik met hun vaderen gesloten heb ten dage dat Ik hen bij de hand nam, om hen uit het land Egypte te leiden: mijn verbond, dat zij verbroken hebben, hoewel Ik heer over hen ben, luidt het woord des Heren.

Hoe zou dit nieuwe verbond eruit zien?
Dit verbond zou NIET zijn zoals het verbond dat God met de vaderen sloot, toen Hij hen bij de hand nam en hen uit Egypte leidde. Dit is duidelijk een referentie naar de wetten van Mozes. Al de wetten van Mozes had de tien geboden als kern. (Ex. 20 en Deut. 5)
Hierin en hieraan verweven zijn de tempel en haar dienst.

En wat hebben de Israelieten met dit verbond gedaan? Dat hebben zij verbroken!
(Jesaja 5: 1- 7; Jeremia 11: 1- 8; Exodus 32: 1- 10)

Maar dit is het verbond, dat Ik met het huis van Israel sluiten zal na deze dagen, luidt het woord des Heren: Ik zal mijn wet in hun binnenste leggen en die in hun hart schrijven, Ik zal hun tot een God zijn en zij zullen Mij tot een volk zijn.

Zo zou God een ANDER verbond gaan maken met het huis van Israel en het huis van Juda.
Wanneer zou dat gaan gebeuren? Volgens Jeremia “na deze dagen”.
Dit zijn andere woorden voor “in de laatste dagen”.

God werkt met tijdsperioden of bedelingen.

In, Jesaja 2, Joel 2 en Micha 5, lezen we over deze “laatste dagen”.
Deze laatste dagen van Joel 2 worden zeer duidelijk in verband gebracht met Handelingen 2.

Handl. 2:
14 Maar Petrus stond met de elven op, en hij verhief zijn stem en sprak hen toe: Gij Joden en allen, die te Jeruzalem woonachtig zijt, dit zij u bekend en neemt mijn woorden ter ore.
15 Want deze mensen zijn niet dronken, zoals gij veronderstelt, want het is het derde uur van de dag;
16 maar dit is het, waarvan gesproken is door de profeet Joel:
17 En het zal zijn in de laatste dagen, zegt God, dat Ik zal uitstorten van mijn Geest op alle vlees; en uw zonen en uw dochters zullen profeteren, en uw jongelingen zullen gezichten zien, en uw ouderen zullen dromen dromen.
(Hebreeen 1: 1; 9: 26)

Ja, deze laatste dagen, geprofeteerd door Jesaja, Joel en Micha, vallen samen met de komst van het tweede verbond, het verbond van Christus.

Zo bracht het tweede verbond het verbond van en door Christus.
(Mattheus 28: 18- 20; 1 Kor. 9: 21; 2 Kor. 3: 1- 18; Galaten 6: 2)

Het nieuwe verbond was zo duidelijk anders dan het oude verbond.
Het oude verbond stond geschreven op twee stenen tafelen, de wet van Christus zou in het hart geschreven worden door de Heilige Geest. (2 Kor. 3: 1- 18)

En dit alles zou geschieden onder de nieuwe herder. (Ezechiel 37: 24)

Jezus zou de herder en leider worden van deze nieuwe kudde.
Later zouden de heidenen aan dezelfde kudde toegevoegd worden en er zou één kudde komen en één herder. (Johannes 15: 1- 16; Efeze 2: 11- 22)

Dan zullen zij niet meer een ieder zijn naaste en een ieder zijn broeder leren: Kent de Here: want zij allen zullen Mij kennen, van de kleinste tot de grootste onder hen, luidt het woord des Heren, want Ik zal hun ongerechtigheid vergeven en hun zonde niet meer gedenken.

In het eerste verbond, waarin de Israelieten een verbond hadden gekregen op twee stenen tafelen, was het nodig dat de ene de andere leerde.
Het was een kwestie van overdracht van de ene naar de andere, van vader op zoon en van broeder op broeder.

In het nieuwe verbond zou de Heilige Geest werken en dat in het hart van mensen.
Zo zou niemand meer de andere hoeven te leren, want de Geest zou het leren.
Daarnaast zien we in het nieuwe verbond dat een relatie met God gebaseerd zou zijn op een eigen individule keuze. (Mattheus 11: 28- 30; Handl. 2: 36- 47)

Bovenal, in dit tweede verbond, dit nieuwe verbond, zou God de ongerechtigheid vergeven en de zonde niet meer gedenken. En dit is natuurlijk de rijke belofte van het nieuwe verbond, het verbond van Christus.
In dit verbond worden zonden vergeven en word er aan de vergeven zonde niet meer gedacht. Hebreeen 10:
19 Daar wij dan, broeders, volle vrijmoedigheid bezitten om in te gaan in het heiligdom door het bloed van Jezus,
20 langs de nieuwe en levende weg, die Hij ons ingewijd heeft, door het voorhangsel, dat is, zijn vlees,
21 en wij een grote priester over het huis Gods hebben,
22 laten wij toetreden met een waarachtig hart, in volle verzekerdheid des geloofs, met een hart, dat door besprenging gezuiverd is van besef van kwaad, en met een lichaam, dat gewassen is met zuiver water. En zo heeft God een nieuw verbond beloofd aan het volk van Israel. Dit kwam tot stand in het tweede verbond, het nieuwe Testament. God heeft hen een nieuw verbond gegeven, waarin zonden vergeven werden en God hen weer tot een Vader zou zijn.

In deze woorden zien we dat God een BETER verbond gaf aan Israel dan dat wat gegeven was op de Sinai. Het verbond dat gegeven werd op de Sinai is door Israel verlaten en gebroken.

Maar God heeft een nieuw verbond gemaakt met het huis van Israel en het huis van Juda.
Een verbond waarin zonden vergeven zouden worden! Een verbond van waarlijk herstel!
Dit door Zijn eigen Zoon Jezus de Christus.

Niet meer Mozes, maar Christus!

De getuigenis van het boek van Hebreeen.

Het boek van Hebreeen is een boek wat ons een zeer krachtig beeld geeft dat gelovigen in het nieuwe verbond niet meer geleid worden door de wetten en inzettingen van het oude verbond.

Hebr. 7:
12 Want uit een verandering van priesterschap volgt noodzakelijk ook een verandering van wet.

Dit vers laat ons zien dat als het Levitische priesterschap veranderd, dan veranderd ook de wet. In het vorige stuk lazen we dat de wet veranderd is. Dus als de priesterschap veranderd veranderd de wet en als de wet veranderd veranderd het priesterschap.

In dit vers zien we hoe de wet van Mozes en het priesterschap onlosmakelijk aan elkaar verbonden waren. En als we spreken over het priesterschap dan spreken we over de tempel en haar dienst. Zo is het Levitische priesterschap direct verbonden aan het gebruik van de muziekinstrumenten. Beiden vallen tezamen!

David introduceerde muziekintrumenten als een inherent deel van het Levitische priesterschap. (1 Kron. 16: 4- 6; 1 Kron. 23: 1- 5)

Hebr. 8:
6 Nu echter heeft Hij een zoveel verhevener dienst verkregen, als Hij de middelaar is van een beter verbond, waarvan de rechtskracht op betere beloften berust.
7 Want indien dat eerste onberispelijk ware geweest, zou er geen plaats gezocht zijn voor een tweede.

13 Als Hij spreekt van een nieuw (verbond), heeft Hij daarmede het eerste voor verouderd verklaard. En wat veroudert en verjaart, is niet ver van verdwijning.

Als we naar deze tekst kijken dan zien we dat er in vers 6 sprake is van Jezus als “de Middelaar van een beter verbond”.
Jezus was niet alleen de middelaar van het nieuwe verbond, Hij is ook de hogepriester van het nieuwe verbond. (Hebr. 4: 14- 16)
Daarom is ook het priesterschap en de wet veranderd.
Er is een nieuwe wet en een nieuw priesterschap gekomen in Christus Jezus.

Dit alles is gebaseerd op het feit dat het eerste verbond niet onberispelijk was! Dit laat zien dat er een nieuw verbond nodig was.

Dit nieuwe verbond werd al in het oude Testament geprofeteerd. (Jer. 31: 31- 34)
De schrijver van Hebreeen geeft dan de directe quotatie van die woorden in vers 8- 12.

Terugkomend op het eerste verbond, het eerste verbond was geheel verbonden met de tempel, haar dienst en het Levitische priesterschap.
Zo is ook deze tekst een beeld dat het eerste verbond met al haar bepalingen verouderd verklaard is. Het is ten einde gekomen.

Dit alles heeft natuurlijk te maken met het feit dat het eerste verbond geen zonden kon vergeven. (Hebr. 10: 1- 18)

Er zijn meerdere passages die elk hun eigen unieke beeld geven over de verandering van de wet van Mozes naar de wet van Christus.
-Romeinen 7: 1- 6
-2 Kor. 3: 1- 18
-Galaten 4: 21- 31
-Efeze 2: 14, 15

Woorden uit het boek van Johannes.

Johannes 4:
22 Gij aanbidt, wat gij niet weet; wij aanbidden, wat wij weten, want het heil is uit de Joden;
23 maar de ure komt en is nu, dat de waarachtige aanbidders de Vader aanbidden zullen in geest en in waarheid; want de Vader zoekt zulke aanbidders;
24 God is geest en wie Hem aanbidden, moeten aanbidden in geest en in waarheid.

De woorden van deze verzen zijn duidelijk over twee zaken, te weten, 1) de plaats van aanbidding zou gaan veranderen, en 2) de manier van aanbidding zou gaan veranderen.

In deze tekst is Jezus in gesprek met de Samaritaanse vrouw. Op het moment van dit gesprek is de wet van Mozes nog van toepassing.
Deze zou pas ten einde komen met de dood en opstanding van Christus.

Als Jezus dan met de Samaritaanse vrouw spreekt, dan komt hier een duidelijk beeld uit naar voren. De aanbidding van de Joden was in de tempel in Jeruzalem, de aanbidding van de Samaritanen was op de berg Gerizim.

Als deze vrouw daar een vraag over stelt is Jezus duidelijk.
De aanbidding in Jeruzalem zou tot een einde komen.

En deze aanbidding, in de aardse tempel, is tot een einde gekomen toen de ware tempel, de hemelse tempel, haar intrede deed. (Hebr. 9: 11- 28)

Laatste gedachten.

Uit al deze woorden komt een belangrijke boodschap.
Als de wet van Mozes ten einde komt, dan komt het priesterschap met haar dienst tot een einde. Als het priesterschap en haar dienst tot een einde komt dan komt ook de wet van Mozes tot een einde. Beiden stonden tesamen en vielen tesamen!

Er is een nieuwe wet gekomen, de wet van Christus, en er is een nieuw priesterschap gekomen, Jezus Christus de hogepriester van het nieuwe verbond. (Jacobus 1: 25; Hebreeen 4: 14- 16)

En dit moet een belangrijke boodschap zijn voor alle gelovigen.
Niets kan zomaar worden overgenomen vanuit het oude verbond in het nieuwe verbond.
Het oude verbond stond volledig op zichzelf en het nieuwe verbond staat volledig op zichzelf.

In het nieuwe verbond heeft Christus alle macht in hemel en op aarde gekregen.
(Mattheus 28: 18- 20; Koll. 3: 16, 17)

Zo moet er een duidelijk onderscheid gemaakt worden tussen de wet van Mozes en de wet van Christus! De wet van Mozes, met de tempel en haar dienst zijn tot een compleet einde gekomen. Deze wet heeft plaatsgemaakt voor het verbond van Christus, het verbond van genade en waarheid.

En zo kunnen we niet meer het oude verbond gebruiken om het gebruik van muziekinstrumenten te rechtvaardigen in het nieuwe verbond.
Het nieuwe verbond heeft nu het alleenrecht van spreken.
Alles wat we doen onder dit nieuwe verbond zal uit dit verbond zelf moeten komen.
(Koll. 3: 16, 17)