De Bijbel en muziekinstrumenten

9. Waarschuwingen vanuit het Oude Testament.

Er zijn in het oude Testament, de evangelien en in het nieuwe Testament vinden verschillende voorbeelden die ons waarschuwen voor verkeerde aanbidding en dat niet alle aanbidding aanvaardbaar is.

We hebben in eerdere studies gezien dat David in zijn gebruik van instrumenten een duidelijke opdracht had gekregen van God. Alles wat de mens doet in aanbidding tot God moet zijn met een goddelijke opdracht.

In dit artikel willen we graag schrijven over wat het Oude Testament ons leert over verkeerde vormen van aanbidding. En dit relateert gelijk aan ons thema over de muziekinstrumenten.

Het oude Testament.

1. Het verhaal van Nadab en Abihu.

Leviticus 10:
1 En de zonen van Aaron, Nadab en Abihu, namen ieder zijn vuurpan, deden daar vuur in en legden daar reukwerk op; zo brachten zij vreemd vuur voor het aangezicht des Heren, hetgeen Hij hun niet geboden had.
2 Toen ging er vuur uit van de Here en dit verteerde hen, zodat zij stierven voor het aangezicht des Heren.
3 En Mozes zeide tot Aaron: Dit is het, wat de Here gesproken heeft: aan degenen die Mij het naaste staan, zal Ik Mij de Heilige betonen en ten aanschouwen van het gehele volk zal Ik Mij verheerlijken. En Aaron zweeg.
4 Toen riep Mozes Misael en Elsafan, de zonen van Uzziel, de oom van Aaron, en zeide tot hen: Nadert, draagt uw broeders van het heiligdom weg buiten de legerplaats.
5 Zij naderden en droegen hen in hun onderklederen weg buiten de legerplaats, zoals Mozes gesproken had.
6 En Mozes zeide tot Aaron en zijn zonen Eleazar en Itamar: Uw hoofdhaar zult gij niet los laten hangen en uw klederen zult gij niet scheuren, opdat gij niet sterft, en Hij niet toorne over de gehele vergadering; maar uw broeders, het gehele huis Israels, zullen de brand bewenen, die de Here heeft doen ontbranden.
7 Van de ingang van de tent der samenkomst zult gij niet weggaan, opdat gij niet sterft, want de zalfolie des Heren is op u. En zij deden naar het woord van Mozes.

In het vorige artikel, artikel 8, hebben we duidelijk gelezen hoe er een Bijbels principe is dat stelt dat er niets mag worden toegevoegd aan het Woord van God en dat er niets mag worden weggelaten van het Woord van God.

In dit voorbeeld, van Nabab en Abihu zien we een hele duidelijke overschrijding van Gods wet en principe, zij brachten vreemd vuur voor het aangezicht van de Heren “hetgeen Hij hun niet geboden had”.

Ja, de zonen van Aaron brachten een vuur dat God niet geboden had.
En wat gebeurde er? Vuur ging uit van de Here en het verteerde hen. Zij stierven.

Bovenal de priesters hadden een zeer belangrijke taak in het heiligdom des Heren. Zo waren zij degene die de offers moesten brengen in de tabernakel.
Zij overtraden de wet die God had gegeven, zij brachten vuur wat “God niet geboden” had.

Dit moet ook voor ons een belangrijke les zijn.
Het is belangrijk, van levenswaarde, dat wij ook niet iets gaan doen wat een toevoeging is aan het Woord van God, en nu specifiek in het nieuwe verbond.

2. Het verhaal van Uzza.

2 Samuel 6:
5 David en het gehele huis van Israel dansten voor het aangezicht des Heren, onder begeleiding van allerlei [instrumenten] [van] cypressehout, citers, harpen, tamboerijnen, rinkelbellen en cimbalen.
6 Maar toen zij bij de dorsvloer van Nakon kwamen, strekte Uzza zijn hand uit naar de ark Gods en greep haar, omdat de runderen uitgleden.
7 En de toorn des Heren ontbrandde tegen Uzza en God sloeg hem daar om deze onbedachtzaamheid; hij stierf daar bij de ark Gods.
8 David was diep getroffen, omdat de Here zulk een zware slag aan Uzza had toegebracht; daarom noemt men die plaats Peres-uzza tot op de huidige dag.

De meeste Bijbellezers hebben het verhaal van Uzza gelezen.
Wanneer iemand dit verhaal op zich in laat werken, is het een pittig verhaal, maar ook een verhaal met een krachtig voorbeeld.
Het is een verhaal waar we even van moeten bijkomen! Is dit werkelijk zo gebeurd? Waarom ontbrandde de toorn van God? Waarom sloeg God deze man en stierf hij?

Omdat Uzza zijn hand naar de ark uitstrekte, om hem te behoeden voor het vallen, sloeg God hem en hij stierf.
Dit lijkt een zeer strenge straf voor wat leek een zeer goedbedoeld gebaar, maar met een stukje bijbelonderzoek, krijgt het een zeer bedoelde en belangrijke betekenis.

We leren uit Deuteronomium 10: 8 dat het de stam van Levi was die de ark behoorde te dragen. En nog preciezer, de familie van Kahath uit de Levieten. Ze mochten ook het heilige niet aanraken.

Numeri 3:
30 En het familiehoofd van de geslachten der Kehatieten was Elisafan, de zoon van Uzziel. 31 Zij hadden de zorg voor de ark, de tafel, de kandelaar, de altaren, het heilige gerei, waarmede men de dienst verrichtte, het voorhangsel en alles wat daaraan te doen was.

Num 4:
15 Als Aaron en zijn zonen bij het opbreken van de legerplaats gereed zijn met het bedekken van het heilige en al het heilige gerei, dan zullen daarna de Kehatieten binnengaan om het te dragen; zij zullen echter het heilige niet aanraken, want dan zouden zij sterven. Dit is hetgeen de Kehatieten aan de tent der samenkomst te dragen hebben.

Als er een opbreking van de legerplaats was, mochten uitsluitend de Kehatieten de ark dragen en zij mochten deze absoluut niet aanraken.
Dit was een duidelijk gebod van God.
De ark was heilig en diende als zodanig behandeld te worden.

Exodus 25:
13 Gij zult draagstokken van acaciahout maken en die met goud overtrekken.
14 Gij zult de draagstokken steken in de ringen aan de zijwanden van de ark, om daarmee de ark te dragen.
15 De draagstokken zullen in de ringen van de ark blijven, zij zullen er niet uit verwijderd worden.

Als we de contexten lezen van 2 Samuël 6: 1- 8 en 1 Kronieken 15: 1- 15 vinden we dat niet alleen David en zijn mannen de ark verplaatsten anders dan de aangewezen weg, maar ook door personen anders dan degenen die God had aangewezen.

Ze plaatste de ark op een nieuwe kar, in plaats van hem te dragen door de draagstokken. Ze negeerden Gods gepaste bevel! Ze beschouwden als het ware Gods verordening als een onnodige regel. Het werd echter een geestelijke ramp om een andere manier te gebruiken om de ark te verplaatsen!

Wat lezen we:

1 Kron. 15:
14 Daarom heiligden zich de priesters en de Levieten om de ark van de Here, de God van Israel, over te brengen.
15 De Levieten nu droegen de ark Gods, met draagbomen op hun schouders, gelijk Mozes naar het woord des Heren geboden had.

Dit was de manier! De Levieten droegen de ark met draagbomen ophun schouders!
Zo had God het bepaald.

En zolang deze manier uitgevoerd werd was het volgens de wil van God.

Alles ging goed totdat er besloten om te doen wat God hen in de eerste plaats had geopenbaard te doen.

En zo, waarom werd Uzza gedood? Omdat er ark werd aangeraakt door hem.
Het was misschien met goede bedoelingen, maar de ark behoorde niet aangeraakt te worden.

Het verhaal van Saul.

1 Samuel zeide tot Saul: Mij heeft de Here gezonden om u tot koning te zalven over zijn volk, over Israel; nu dan, luister naar de woorden des Heren.
2 Zo zegt de Here der heerscharen: Ik doe bezoeking over wat Amalek Israel heeft aangedaan, hoe hij zich hem in de weg heeft gesteld, toen het uit Egypte trok.
3 Ga nu heen, versla Amalek, slaat al wat hij bezit met de ban en spaar hem niet. Dood man en vrouw, kind en zuigeling, rund en schaap, kameel en ezel.
4 Saul riep het volk op en monsterde het te Telaim, tweehonderdduizend man voetvolk; daarbij tienduizend Judeeers.
5 Toen Saul de stad van Amalek bereikt had, legde hij in het dal een hinderlaag.
6 Saul nu zeide tot de Kenieten: Gaat heen, verwijdert u, trekt weg uit het midden der Amalekieten, opdat ik u niet met hen verdelg; gij hebt immers trouw bewezen aan alle Israelieten, toen zij uit Egypte trokken. Daarop verwijderden zich de Kenieten uit het midden van Amalek.
7 En Saul versloeg Amalek van Chawila af tot in de nabijheid van Sur, dat ten oosten van Egypte ligt.
8 Agag, de koning van Amalek, greep hij levend, maar het gehele volk sloeg hij met de ban door de scherpte des zwaards.
9 Saul echter en het volk spaarden Agag en het beste van het kleinvee en van de runderen, ook het naastbeste, verder de lammeren, kortom al wat waardevol was; dat wilden zij niet met de ban slaan. Maar al het vee dat waardeloos was en ondeugdelijk, sloegen zij met de ban.

In dit voorbeeld zien we het volgende gebeuren, 1) God geeft door Samuel een opdracht aan Saul om Amalek te verslaan, 2) Saul gaat deze opdracht maar ten dele uitvoeren, 3) Hij spaart de koning van Amalek, het beste van het kleinvee, het beste van de runderen, het naastbeste, lammeren, kortom alles wat waardevol was in zijn ogen, en 4, alles wat waardeloos was in de ogen van de koning sloegen zij wel met de ban.

Het latere deel van dit verhaal, hoofdstuk laat het volgende zien.

10 Toen kwam het woord des Heren tot Samuel:
11 Het berouwt Mij, dat Ik Saul tot koning heb aangesteld, want hij heeft zich van Mij afgekeerd en mijn bevelen niet uitgevoerd. Hierop ontroerde Samuel hevig en hij riep tot de Here de gehele nacht.

Wat was het antwoord van God? Het berouwde hem dat Saul tot koning was aangesteld, dit omdat Saul zich “van God had afgekeerd” en “Mijn bevelen niet uitgevoerd”.

22 Maar Samuel zeide: Heeft de Here evenzeer welgevallen aan brandoffers en slachtoffers als aan horen naar des Heren stem? Zie, gehoorzamen is beter dan slachtoffers, luisteren beter dan het vette der rammen.
23 Voorwaar, weerspannigheid is zonde der toverij en ongezeggelijkheid is afgoderij en dienen van terafim. Omdat gij het woord des Heren verworpen hebt, heeft Hij u verworpen, zodat gij geen koning meer zult zijn.

In een poging van Saul om zijn daden goed te spreken, spreekt Samuel tot hem, dat God geen welgevallen heeft aan menselijke brandoffers en slachtoffers. Wat was wel belangrijk? Het horen en het uitvoeren van de stem des Heren.

Wat stelt Samuel? Weerspannigheid is zonde der toverij!
Onzeggelijkheid is afgoderij en het dienen van de terafim!

En zo werd Saul verworpen als koning.

Laatste gedachten.

Naast de bovengenoemde verhalen zijn er nog andere voorbeelden in het oude Testament te vinden die ons allemaal laten zien hoe belangrijk het is om naar de stem van God te luisteren. Om niets aan Zijn Woord toe te voegen! Om niets van Zijn woord af te halen! Om te handelen zoals God heeft opgedragen.

We worden herinnerd aan de woorden van Paulus uit Romeinen 15:

Romeinen 15:
4 Al wat namelijk tevoren geschreven is, werd tot ons onderricht geschreven, opdat wij in de weg der volharding en van de vertroosting der Schriften de hoop zouden vasthouden.
(1 Kor. 10: 1- 13)

Ja, alles wat er in het eerste verbond is geschreven, is geschreven tot onderricht voor nieuw Testamentische gelovigen.

Laten we vanuit liefde de stem van God leren verstaan en daarna handelen.

Zoals Jezus zelf leerde.

Mattheus 7:
21 Niet een ieder, die tot Mij zegt: Here, Here, zal het Koninkrijk der hemelen binnengaan, maar wie doet de wil mijns Vaders, die in de hemelen is.

Ja, laten we vanuit liefde voor onze Schepper en herschepper, Zijn stem steeds meer leren verstaan en daarnaar handelen, zonder een toevoeging en zonder nalating.